Οι λόγοι που φαίνεται να απειλούν και συνδέονται άμεσα με τη στυτική δυσλειτουργία είναι οι εξής:
- Η κακή ψυχολογία και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτήν,
- Οι βιολογικοί παράγοντες που «αρρωσταίνουν» τη ζωή του άνδρα,
- Και τα δύο μαζί που «ταλαιπωρούν» τον άνδρα τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά.
10 κυρίαρχα προβλήματα της κακής ψυχολογίας που «χαλούν» το σεξ στον άνδρα:
- η κατάθλιψη,
- το stress,
- το άγχος της πρώτης φοράς και το άγχος επίδοσης μπροστά στη γυναίκα που του λέει «δείξε μου ότι είσαι άνδρας»,
- το άγχος του εαυτού του για να αποδείξει ότι είναι ικανός, αρεστός και επιθυμητός στη γυναίκα που θέλει περισσότερο,
- η αποτυχία και η απόρριψη που εισπράττει σε μια «άτυχη» στιγμή που χάνει τη στύση του και μετά του γίνεται έμμονη ιδέα «περνώντας από εξετάσεις» σε κάθε επόμενη φορά σεξουαλικής επαφής,
- ο φόβος ότι μπορεί να μην είναι «φυσιολογικός άνδρας» και να κρύβεται μέσα του μια πιθανή ομοφυλοφιλία,
- αυτά που ακούει γύρω του ή που βλέπει σε πορνό, για το μέγεθος του πέους του προσπαθώντας να το συγκρίνει με τα άλλα, «ψάχνει» τα εκατοστά που πιστεύει ότι του λείπουν,
- το αίσθημα ότι γίνεται ρεζίλι νιώθοντας ότι ο «προηγούμενος» ήταν καλύτερος από αυτόν κι έτσι τον απειλεί η παρουσία του «επόμενου»… που έρχεται!
- Το αίσθημα που εισπράττει αν η γυναίκα που έκανε σεξ μαζί του έμεινε ευχαριστημένη.
- Η αγωνία που νιώθει για το επόμενο σεξουαλικό ραντεβού του μαζί της.
Τα οργανικά αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας διακρίνονται σε:
1. Αγγειακά: ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, υπερχοληστεριναιμία και υπερλιπιδαιμία, καρδιακά προβλήματα, αγγειακά προβλήματα των καπνιστών, παχυσαρκία, έντονη καθιστική ζωή, χρήση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, τσιγάρου και ουσιών (κυρίως χασίς). Μελέτες έχουν δείξει ότι άνδρες που εμφανίζουν «αιφνίδιες» απώλειες της στύσης τους μπορεί να «κρύβουν από κάτω» στεφανιαία νόσο και προεφραγματική κατάσταση. Έχει αποδειχθεί πλέον ότι ο 1 στους 5 άνδρες, κυρίως μέσης ηλικίας, που χάνουν τη στύση τους ήδη πάσχουν από «σιωπηρή» στεφανιαία νόσο που ως μοναδικό σύμπτωμα έχουν τη στυτική δυσλειτουργία. Δηλαδή η στυτική απώλεια μπορεί να είναι και ένα καμπανάκι της καρδιακής νόσου που θα φέρει, δυστυχώς, το έμφραγμα. Γι’ αυτό όσο πιο γρήγορα ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών τόσο πιο άμεσα θα βοηθήσει και τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας αλλά και τη στεφανιαία νόσο.
2. Νευρογενή: ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο του Parkinson, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική επέμβαση της πυέλου όπως ριζική προστατεκτομή, ριζική κυστεκτομή, νευροπάθεια από σακχαρώδη διαβήτη, νευρογενή ουροδόχο κύστη και άλλες εκφυλιστικές νευρολογικές παθήσεις, συσχετίζονται με προβλήματα στύσης και εκσπερμάτισης που ο χρόνος επιδεινώνει την σεξουαλική λειτουργία του άνδρα που πάσχει.
3. Ορμονικά: ασθενείς με υπoθυρεοειδισό και υπερθυρεοειδισμό που εμπλέκονται με διαταραχή υπογοναδισμού και μειωμένης τεστοστερόνης, εκδηλώνουν στυτική δυσλειτουργία η οποία επιδεινώνεται με τη συνεχιζόμενη πτώση της τεστοστερόνης. Μία ορμόνη που «εχθρεύεται» το σεξ είναι η προλακτίνη που εμφανίζεται πολύ αυξημένη σε παθήσεις της υπόφυσης του εγκεφάλου και ανταγωνίζεται την τεστοστερόνη, που δηλαδή όσο ανεβαίνει η προλακτίνη τόσο κατεβαίνει η τεστοστερόνη.
4. Ανατομικά: συγγενείς και επίκτητες γωνιώσεις του πέους, που χαλούν την μορφολογία, το σχήμα και το μέγεθος του πέους, κάνοντάς το πιο «κοντό» και περισσότερο επώδυνο όταν είναι σε στύση (νόσος του Peyronie).
5. Οφειλόμενα σε φάρμακα: αντιυπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, αντιανδρογόνα και άλλα πολλά φάρμακα, που όμως δεν πρέπει να διακοπούν γιατί οι επιπτώσεις θα είναι πολύ μεγαλύτερες από την ίδια την στυτική δυσλειτουργία αλλά και σε αρκετές από αυτές κινδυνεύει τόσο η ποιότητα ζωής του σεξ όσο και η ίδια η υγεία. Π.χ. άνδρας που πάσχει από υπέρταση και κόβει τα αντιυπερτασικά αισθανόμενος ότι του χαλούν τη στύση, ουσιαστικά καταδικάζει τον εαυτό του στην επιδείνωση της στυτικής δυσλειτουργίας που η υπέρταση προκαλεί, αλλά και στον άμεσο κίνδυνο να πεθάνει από εγκεφαλική αιμορραγία. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την κατάθλιψη, η οποία προκαλεί ανηδονία, άρα και στυτική δυσλειτουργία κι όμως ο ασθενής πιστεύει ότι φταίνε τα αντικαταθλιπτικά και κόβει την φαρμακευτική του αγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ούτε καλά να γίνει από την κατάθλιψη και φυσικά ούτε θα βελτιωθεί η σεξουαλική του ζωή.