Πράγματι δεν υπάρχει κανένα πιο γοητευτικό πλάσμα από τον άνθρωπο, που δεν γνωρίζεις τι σκέφτεται, τι αισθάνεται, τι θέλει. Τώρα, θα μου πείτε, μέσα στο επάγγελμα σου είναι να ακούς ανθρώπους, με προβλήματα που ζητούν λύσεις. Σωστά!
Αυτή είναι και γοητεία της δουλειάς μου. Απόψε λοιπόν, στο γραφείο μου στη Λευκωσία, λίγες ώρες πρίν, με επισκέφτηκε ένας χαμογελαστός και πολύ ευγενικός κύριος 70 χρονών, ωραία ντυμένος με περιποιημένη εμφάνιση, ελαφρά αμήχανος και μόνος, καθισμένος απεναντί μου, με καθαρή βλεμματική επαφή. Μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας, ήταν αρκετά για να μου πει πως ήλθε να με δει, γιατί είναι μόνος. Πρόσεξα όμως στο ιστορικό του, ότι ήταν παντρεμένος σχεδόν 35χρόνια με την γυναίκα του να πλησιάζει τα 60 χρόνια της. Άρα δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε, ρωτώντας τον εάν έχει χωρίσει. Του φάνηκε μάλλον αστεία ή αφελής η ερώτηση μου, ξεσπώντας στα γέλια, απαντώντας «όχι γιατρέ μου, είμαι ακόμα παντρεμένος, μάλιστα η γυναίκα μου είναι κάτω στο αυτοκίνητο και με περιμένει!».
Είναι αλήθεια ότι δεν το περίμενα αυτό, να περιμένει η γυναίκα του στο αυτοκίνητο, εκτός εάν είναι κάποιο πολύ καλό αυτοκίνητο και την άφησε μέσα για να μην το κλέψουν (αλήθεια το λέω…).
Ο άνετος χαμογελαστός εβδομηντάρης, ένιωθε μόνος, γιατί δεν ειχε πια άλλες περιπέτειες με γυναίκες … να τον κάνουν να μην πλήττει! Μιλούσε με μια φυσικότητα, αλλά και με το βλέμμα της νοσταλγίας της εποχής εκείνης, που έκαιγε καρδιές γυναικών γράφοντας επιτυχίες καρδιοκατακτητή, όπως μου σερβίρει μέσα στα πολλά που λέει για τις μεγάλες δόξες του, καταλήγοντας στη μοναξιά των ημερών του,στη συμβατικότητα του γάμου του.
Τον ρωτάω εάν έχει σεξουαλικές επαφές τώρα με τη γυναίκα του,όπου η απάντηση του με ξεπερνάει!
«Τι να κάνω, προσπαθώ αν και δεν το θέλω. Άλλωστε, για αυτό είμαι εδώ. Μάλιστα, εκείνη μου το πρότεινε να έλθω να μου δώσετε κανένα χαπάκι (μου κλείνει πονηρά το μάτι), για να κάνουμε κάτι οι δυό μας».
Σκέφτηκα, να του προτείνω καμιά συνταγή μαγειρικής, πιο εύκολο θα είναι, αλλά από την άλλη συγκρατήθηκα γιατί θα πίστευε ότι τον ειρωνεύομαι. Επανήλθα όμως δριμύτερος, γιατί δεν τη έφερε μέσα στη συνεδρία μαζί σαν ζευγάρι, αφού εκείνη έμεινε κάτω στο αυτοκίνητο!
Η αντίδραση του άμεση και απόλυτη με φωνή που δεν σηκώνει αντιρρησεις: «είπαμε γιατρέ μου, ένα χαπάκι θέλω για να μπορέσω να γίνει η δουλειά…».
Η φωνή μου πνίγηκε στο λαρύγγι μου, ήπια δύο-τρεις γουλιές από το ποτήρι μου, σκέφτηκα να του πω να συνεχίσει να είναι μόνος, αλλά επιστράτευσα το καλό μου χαμόγελο, για να τοποθετηθώ στο να έλθει μαζί με τη γυναίκα του μια επόμενη φορά, εάν θέλει να μην είναι μόνος, για να κάνουν τη δουλειά μαζί σαν ζευγάρι, να έλθουν εδώ με ταξί, για να τη φέρει πάνω στο γραφείο μου, χωρίς να υπάρχει ο φόβος να του κλέψουν το αυτοκινητο (ξέχασα να τον ρωτήσω τι αυτοκίνητο οδηγεί), ώστε αυτό το χαπάκι που χρειάζεται ο γελαστός70αρης, να ξέρει γιατί θα το πάρει, με ποια γυναίκα σκέφτεται να το χρησιμοποιήσει, κάνοντας σεξ μαζί της, εάν την θέλει!
Μέχρι να με χαιρετήσει πάντα χαμογελαστός (δεν ξερω εάν κατάλαβε τι του είπα) είχα πιει όλο το νερό, βλέποντας το άδειο ποτήρι μου…
.
.
Δρ. Θάνος Ε. Ασκητής
.
.
.
.
.
#ψυχολογία #μοναξιά #σχέσεις #ζευγάρια #ιστορίεςζωής #χιούμορστηζωή #άνθρωποι #σεξστηντρίτηηλικία
#MentalHealth #PsychologyInPractice #HumanBehavior #TherapistReflections #AgingAndRelationships #ClinicalInsights #RealPeopleRealStories #EmpathyInTherapy