«Oταν πίστεψα ότι είχα ανθρώπους που με αγαπούσαν κατέληξα να πληγωθώ. Τουλάχιστον, το κομπιούτερ δεν μπορεί να με πληγώσει»
Την προηγούμενη εβδομάδα και καθώς ο χρόνος διάβαινε τα μέσα του Δεκέμβρη η μοίρα έφερε στον δρόμο μου έναν 35χρονο άνδρα ο οποίος, αναγνωρίζοντάς με ως προσκεκλημένο σε γιορτινή εκδήλωση, δεν έχασε την ευκαιρία να με πλησιάσει, να με συμβουλευτεί και να μου εμπιστευτεί τη δική του μοναδική ιστορία… Είχε χωρίσει με τη σύντροφό του πριν από περίπου έξι μήνες με βασική αιτία την «ασυμφωνία χαρακτήρων», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου: «Γνώρισα την πρώην γυναίκα μου μέσω Διαδικτύου πριν από τρία χρόνια.
Ηταν Χριστούγεννα, καλή ώρα όπως τώρα. Γενικά εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζα διάφορα “θέματα” με τις σχέσεις μου. Είχα πληγωθεί από τις γυναίκες και δεν ανοιγόμουν εύκολα. Με τη γυναίκα μου, όμως, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή! Μέσα μου είχα πει ότι, αν καταφέρω να κατακτήσω αυτή τη γυναίκα, δεν θα είχα να ζητήσω τίποτα άλλο από τη ζωή μου! Κι όμως, να που είχα…». Ο φρεσκοχωρισμένος άνδρας ένιωθε πλέον ματαιωμένος: «Το διαζύγιο με τσάκισε! Δεν κατάλαβα πώς φτάσαμε ως εδώ».
Με τη γυναίκα του παντρεύτηκε μόλις τέσσερις μήνες μετά τη διαδικτυακή τους γνωριμία. Εκείνη ήταν από την επαρχία και αυτός Αθηναίος, οπότε και αποφάσισαν να συγκατοικήσουν στο σπίτι του. Οι εντάσεις και οι τσακωμοί μεταξύ τους έκαναν την εμφάνισή τους ήδη από τον πρώτο χρόνο της κοινής τους συμβίωσης. Τα ωράρια και οι συνήθειές τους ήταν εντελώς διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο τον 2 ετών σήμερα γιο τους, με την ελπίδα ότι τα πράγματα κάποια στιγμή θα έστρωναν. Ο άνδρας εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος σε υψηλόβαθμη και άκρως απαιτητική θέση.
Η σύζυγός του εργαζόταν και εκείνη ως υπάλληλος, όμως μετά τον ερχομό του γιου τους τη συμβούλεψε να εγκαταλείψει τη δουλειά της και να αφιερωθεί στην οικογένειά τους. Ομως, καθώς οι οικογενειακές απαιτήσεις αυξάνονταν, και η γυναίκα του δεν εργαζόταν πλέον, ο μισθός του νεαρού οικογενειάρχη άρχισε να υφίσταται τις πρώτες περικοπές, με το άγχος και την ανησυχία μέσα του να μεγαλώνουν: «Η σύζυγός μου με κατηγορούσε ότι τα χρήματα που έβγαζα δεν ήταν αρκετά και ότι εξαιτίας μου θυσίασε την καριέρα της, ενώ συχνά – πυκνά με απειλούσε ότι θα σηκωθεί και θα φύγει μαζί με το παιδί!
Η σεξουαλική μας ζωή τον τελευταίο χρόνο ήταν πλέον ανύπαρκτη. Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν αυτό ήταν το όνειρο της ζωής μου και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά με είχα φανταστεί…». Ενα απόγευμα Παρασκευής ο νεαρός άνδρας, γυρίζοντας στο σπίτι από τη δουλειά, «σκόνταψε» μπροστά στον υπολογιστή της γυναίκας του, τον οποίο η ίδια είχε αφήσει ανοιχτό λίγο προτού φύγει για το σούπερ μάρκετ. Εκεί, ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια του η αλήθεια της σχέσης του. Το ερωτικό φλερτ της συζύγου του με έναν νεότερό του άνδρα, τον οποίο ο ίδιος γνώριζε ήδη από το εργασιακό της περιβάλλον.
Λίγο αργότερα η ίδια, αφού επέστρεψε και συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, με δάκρυα ανακούφισης στα μάτια παραδέχτηκε ότι εδώ και αρκετό καιρό σκεφτόταν να του ζητήσει να χωρίσουν. Ετσι το ζευγάρι, μετά από μερικούς μήνες και με κοινή συναίνεση, αποφάσισε να δώσει το οριστικό τέλος στη σχέση του. Εκείνος όμως, «έχοντας χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του», κατέληξε σε έναν πολύ χρήσιμο προβληματισμό για την εποχή μας, τον οποίο και θέλησε να μοιραστεί μαζί μου: «Αχ αυτός ο υπολογιστής, μεγάλο πράγμα!
Αν με ρωτούσατε τι φοβόμουν περισσότερο προτού παντρευτώ, θα σας απαντούσα τη μοναξιά. Δεν πίστευα, για παράδειγμα, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να περάσει τις γιορτές μόνος του. Θεωρούσα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από αμοιβαιότητα και φροντίδα. Αν με ρωτήσετε όμως τι πιστεύω τώρα, θα σας πω ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες δουλεύω κάθε βράδυ ανενόχλητος μπροστά στον υπολογιστή μου, βλέπω τις αγαπημένες μου ταινίες και μπορώ να γνωρίσω ανά πάσα στιγμή όποια γυναίκα θέλω! Αρα, ίσως δεν νιώθω και τόσο μόνος τελικά.
Οταν πίστεψα ότι είχα ανθρώπους δίπλα μου που με υπολόγιζαν και με αγαπούσαν κατέληξα να πληγωθώ. Τουλάχιστον, ο υπολογιστής δεν μπορεί να με πληγώσει. Τι κι αν νόμιζα ότι μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου; Τώρα, είναι το μοναδικό που μου έχει απομείνει και σκοπεύω να περάσω μαζί του αυτά τα Χριστούγεννα!».
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα