H σεξουαλική εικόνα ενός γάμου χάνει σημαντικά τον ρόλο της από τις συμπεριφορές που υιοθετούνται και από τους δύο συντρόφους σιγά σιγά μέσα στη συμβίωση και επιδρούν αρνητικά στην επιθυμία και την έλξη για σεξουαλική επαφή. Πράγματι, είναι ζηλευτή η προσπάθεια που καταβάλλουν οι σύντροφοι να ασχημύνουν τη σχέση τους και να κλείσουν οριστικά το άλμπουμ των φωτογραφιών που έβγαλαν ως εραστές προτού παντρευτούν. Οι σχέση τους που πλέον αποκτά νομικό κύρος και επιβεβαιώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον πολύ συχνά βρίσκεται μπροστά σε μια εικόνα γκρίνιας, μιζέριας, έντασης αλλά και παθητικής αδιαφορίας, εκφράζοντας όλο και πιο πολύ τη δυσφορία και την απέχθεια που γεννιέται μεταξύ τους. H ψυχική επαφή και η επικοινωνία χάνουν το ενδιαφέρον τους ενώ η σεξουαλική επιθυμία χάνεται πίσω από τους εγωισμούς και την αλληλοχρέωσή τους.
Πράγματι, η άποψη αυτή στηρίζεται και από τα σύγχρονα ερευνητικά στοιχεία που δείχνουν ότι το σεξ διαφοροποιείται συχνά μέσα στο πλαίσιο του γάμου. Οι έρευνες δείχνουν ότι η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών μειώνεται, η ερωτική διάθεση συρρικνώνεται, η ποιότητα του σεξ μειώνεται. Η μεταβολή αυτή πολλές φορές επισπεύδεται μέσα τις συμπεριφορές των συντρόφων που μέσα στην παγίδα του ναρκισσισμού και του εγωισμού τους αδυνατούν ολοένα και περισσότερο να συμπεριλάβουν στην σκέψη και τις αποφάσεις τους την «εικόνα», την σκέψη και τις ανάγκες του άλλου. Η διαταραχή στην επικοινωνία γεννά συναισθήματα θυμού και έντασης που σταδιακά παρεμβάλλονται στην σεξουαλική επαφή και την επιβαρύνουν ως προς την ποιότητά της, αν οι σύντροφοι δεν επιδιώξουν μια πιο «συμμαχική» αντιμετώπιση της σχέσης τους.
Πολλές φορές το κάλεσμα που γεννούν ο πόθος και η έλξη για τον σύντροφο ακυρώνεται μπροστά στον θυμό, στην απογοήτευση και στην άρνηση. Τα συναισθήματα αυτά κλέβουν ολοένα και πιο πολύ τη σεξουαλική παράσταση. Το ζευγάρι βάζει τη σεξουαλική του έκφραση πίσω από αυτές τις αναγκαστικές επιταγές που ο γάμος χρεώνει και ο ερχομός του παιδιού ουσιαστικά τελειώνει τη σεξουαλική αναζήτηση, αφήνοντας τη γεύση του σεξ, του φλερτ και της εικόνας. Ένα σπίτι που γίνεται τυραννικό, καταπιεστικό, νευρωτικό, ένα παιδί που όσο μεγαλώνει τόσο φορτώνει τους δυο γονιούς οι οποίοι παγιδευμένοι στις υποχρεώσεις χάνουν ουσιαστικά τον συντροφικό τους ρόλο, που οδηγείται σε πλήρη αποξένωση, ακόμη και σε απομόνωση στο ίδιο δωμάτιο.
Επιπλέον, ο τρόπος που οι δύο σύντροφοι, και πλέον γονείς, διαχειρίζονται την σχέση τους με τα παιδιά τους είναι στρατηγικής σημασίας. Το σεξ ως επιθυμία και κάλεσμα μπορεί να χάσει σημαντικό έδαφος αν δεν το προστατεύσουν και δεν οριοθετήσουν την παρουσία του παιδιού μέσα στο υπνοδωμάτιό τους. Ο ελληνικός γάμος χαρακτηρίζεται αρκετά συχνά από την παιδική παρουσία στο κρεβάτι των γονιών, που ως συνέπεια έχει την σεξουαλική απουσία στο κρεβάτι των εραστών. Δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε την σεξουαλική επαφή των δύο συντρόφων να χάνεται όταν η διάθεση να εκφράσει ο ένας την επιθυμία του στον άλλον ακυρώνεται μπροστά στην ανοιχτή πόρτα που το παιδί εύκολα παραβιάζει και αιφνιδιάζει τους γονείς του. Ακόμη και η αίσθηση ότι «το παιδί μάς ακούει» μειώνει ουσιαστικά τη σεξουαλική προκλητικότητα, τη διάθεση και το κάλεσμα, αφού «θα εκτεθούμε» απέναντι στον γονεϊκό μας ρόλο. Το αποτέλεσμα είναι μοιραίο για το σεξ, που δεν φαίνεται πλέον να είναι απαραίτητο – ακόμη και όταν η ιδέα γεννηθεί μέσα στο μυαλό εγκαταλείπεται αμέσως αφού οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.
Παράλληλα, πολλοί γονείς «κρύβονται» πίσω από τα ζητήματα της ανατροφής και του μεγαλώματος των παιδιών , αναβάλλοντας την αντιμετώπιση των θεμάτων που αφορούν την σχέση και την εξέλιξη της σεξουαλικής τους ζωής. Είναι πολύ συχνές οι δικαιολογίες του είδους «δεν είναι το σεξ για την ηλικία μας» ή «τώρα σημασία έχουν τα παιδιά», που στην ουσία λειτουργούν ως προκάλυψη για την αμηχανία και την αδυναμία των δύο γονέων- εραστών να «δουλέψουν» το πρόβλημα της σχέσης τους και να μιλήσουν ανοιχτά για τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Το γύρισμα της πλάτης στον σύντροφο και άρα και στο πρόβλημα είναι μια πολύ συνήθης πρακτική που όμως αναστέλλει την όποια διέξοδο για ουσιαστική αναβάθμιση της ερωτικής τους ζωής και της συναισθηματικής τους σχέσης.
Συνεπώς, θα μπορούσε κανείς να επιβεβαιώσει ότι ισχύει η πολυειπωμένη φράση «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;». Η απάντηση είναι ότι ο γάμος μεταβάλλει αρνητικά την σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού όταν οι δύο σύντροφοι-εραστές παύουν να επικοινωνούν μεταξύ τους ,παύουν να αντιμετωπίζουν τον γάμο τους σαν μια κοινή υπόθεση και περιορίζονται στον ατομικό τους μικρόκοσμο και στην στενότητα της ναρκισσιστικής τους οπτικής. Τότε, πράγματι, ο γάμος φαίνεται να έχει μια αρνητική πρόγνωση ως προς την εξέλιξή του. Αν όμως οι δύο σύντροφοι κατανοήσουν ότι η συναισθηματική και σεξουαλική υγεία ενός γάμου δεν είναι αυτονόητη αλλά κατακτιέται καθημερινά μέσα από την αμοιβαία προσπάθεια, το σεβασμό του συντρόφου , την εμπιστοσύνη και την ειλικρινή επικοινωνία, τότε η σχέση μέσα από το γάμο μπορεί να εξελιχθεί σε μια ουσιαστική σχέση ζωής και συντροφικότητας.
Δρ. Θάνος Ασκητής
Ψυχίατρος – Σεξολόγος
Καθηγητής ψυχιατρικής EUC
Πρόεδρος Ινστιτούτου Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας
Μέλος ΕΨΕ, APA/USA, ISSM/ESSM
Αντιπεριφερειάρχης Υγείας