Η απιστία μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο «χρεωμένη» ανθρώπινη συμπεριφορά. Με τους στατιστικούς δείκτες να καταγράφονται αρκετά υψηλά πια, είναι χρήσιμο να διερωτηθεί κάθε άτομο, που εμπλέκεται σε μία τέτοια κατάσταση, τι το οδηγεί σε αυτό; Τι αναζητάει από τη συντροφική του σχέση; Tι ζητάει από το τρίτο πρόσωπο; Τι συμβαίνει όταν υπάρχει απιστία και γονεϊκός ρόλος;
Η απιστία δεν περιορίζεται σε χρονικά όρια, μπορεί αν είναι μια στιγμή ή και να αποτελεί μοτίβο ζωής για ορισμένους ανθρώπους.
Μέσα στο γάμο συναντάται συχνά. Από μόνη της αποτελεί ένα πρόβλημα, που όταν αποκαλυφθεί φέρνει μεγάλες εντάσεις, κλονισμό της εμπιστοσύνης και την έναρξη μίας δοκιμασίας. Τι συμβαίνει όμως όταν ο ρόλος του απατημένου συντρόφου, εμπλέκεται με τον γονεϊκό του ρόλο; Δεν είναι λίγες οι φορές, που το ζευγάρι φέρνει μέσα στα προβλήματά του, το παιδί του.
Βλέπουμε γονείς να «χρησιμοποιούν» το παιδί, κάτι που έχει σοβαρές δυσάρεστες ψυχολογικές συνέπειες στο ίδιο, μπορεί αόρατες για το άμεσο μέλλον, οι οποίες, όμως, ενδέχεται να εμφανιστούν μετέπειτα στη ζωή του.
Ο γονέας που αισθάνεται προδομένος, θυμωμένος και σε απόγνωση, αναζητά επίμονα έναν σύμμαχο, επιζητά συναισθηματική κάλυψη, βοήθεια και δικαίωση.
Το παιδί, μέσα στα χρόνια της αθωότητας και της απειρίας των γεγονότων της ζωής των ενηλίκων, μπερδεύεται, «βυθίζεται» αβοήθητο μέσα στην αμοιβαία αγάπη για τους δύο του γονείς και προσπαθεί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι λάθος, τι πρέπει να κάνει, ποιο μέρος θα πάρει, αν θα προδώσει τον άλλο γονέα…
Επιπλέον, το παιδί μπορεί να χρησιμοποιηθεί διαμεσολαβητικά ως εκδίκηση, αν ο απατημένος γονέας το στρέψει εχθρικά εναντίον του άλλου για να το «κρατήσει δικό του», χαλώντας την εικόνα του άλλου γονέα στα μάτια και στη σκέψη του παιδιού του, αποσκοπώντας στο να αισθανθεί πόνο ο άπιστος σύζυγος.
Ακόμα, ο πληγωμένος γονέας μιλώντας στο παιδί του, μπορεί να αρχίσει να γενικεύει τη δυστυχία και προδοσία που νιώθει προς όλες τις σχέσεις, μεταβιβάζοντας στο παιδί μηνύματα του τύπου «Καλύτερα να μην παντρευτείς ποτέ!», «Δεν έπρεπε να είχα παντρευτεί, το μετάνιωσα!», «Να μην εμπιστεύεσαι ποτέ κανέναν!».
Οι δυσκολίες έρχονται στη ζωή, πολλές φορές με αιφνίδιο και σκληρό τρόπο. Τα παιδιά, όμως, δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις ζουν παράπλευρες απώλειες, μπερδεύονται και υφίστανται σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες.
Ως γονείς οφείλουμε να μην υπερεμπλέκουμε το παιδί μας, πάνω στον πανικό και τη δυστυχία μας, σε καταστάσεις που το φέρνουν αντιμέτωπο να «διαλέξει πλευρά» και άρα να διαλέξει γονιό…
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.